Ikony wykonuję w tradycyjnej, bizantyjskiej technice pisania ikon na lipowej desce.
Tak zwany kanon ikonograficzny wyznacza wiele reguł, które symbolicznie odnoszą się do Tradycji i nauczania Kościoła, a jego zachowanie w procesie twórczym nadaje przedstawieniu dodatkowy, duchowy wymiar. Zgodnie z nim do napisania wizerunku użyto tempery jajecznej uzyskanej przez połączenie żółtek z białym winem, oraz naturalnymi pigmentami proszkowymi pochodzenia mineralnego lub ziemnego.
Nieprzypadkowo w procesie twórczym zastosowano barwniki sypkie i naturalne, których symbolika bezpośrednio wskazuje na moment stworzenia człowieka opisany w Księdze Rodzaju. Zgodnie z nim, człowiek został ulepiony z prochu i pyłu ziemi, w które następnie Bóg tchnął życie.
Szczególnie istotne jest również malowanie ikon na desce, a więc metaforyczne odniesienie do Drzewa Życia z ogrodu Eden, oraz Drzewa Krzyża. Innym, równie ważnym symbolem jest użyte w procesie twórczym prawdziwe złoto, które ma odnosić się do niedostępnego człowiekowi, najjaśniejszego blasku. Nimb wokół głowy przedstawionej postaci jest nawiązaniem do obecności samego Boga, który przeniknął jej życie
i dopełnił je swoją chwałą - świętością.
Każda ikona niesie w sobie nie tylko bogactwo symboli i tradycji, lecz także modlitwę, która towarzyszy jej powstawaniu. Proces pisania staje się równocześnie aktem duchowym, w którym święty wizerunek zostaje omodlony w intencji osoby, dla której jest przeznaczony. Zazwyczaj powstaje na zamówienie indywidualne, co nadaje jej szczególnie osobisty charakter i sprawia, że ikona staje się nie tylko obrazem, lecz także żywym znakiem obecności Boga w życiu człowieka.